පුංචි පුතු මගේ

පුංචි පුතු මගේ

     
     දස මස කුස නොදැරුවාට
     ලේ කිරි කර නොපෙව්වාට
     බිළිදු පුතා උපන් වෙලේ
     කදුළින් නෙත් බරවී ගිය
     දහඩිය බිදු වගුරුවන්න
     පුංචි පුතුට සුර ලෝකය මවා දෙන්න
     බිළිදු සිනා විය සවියක්
     පළල්ව ගිය අතැගිලි  තුළ 
     මතුවී ආ රළු කැටයම
     කිසිදා ඔබ රිදුමක් යැයි ලොවට නොකී
     ඔබෙ දහඩිය සැමදා සුවයක් විය
     පුතු නිවසේ...........

                                                                                  ඩී.එම.කේ.දිල්රුක්ෂි දිසානායක

                                                     2018/06/19

පුරුෂ‍යෙකු නොව මා

පුරුෂ‍යෙකු නොව මා

     ගතින් මා පුරුෂ‍යෙකි
     නමුදු මා සිරුරෙහි
     මා හදවතෙහි
     ගොඩනැගෙන්නේ සොදුරු යුවතියකි
     ලෝකය මා හට කුරිරු වුවත්
     මා වැනි වෙනෙකෙකු පමණකි
     මා සිත හදුනන්නේ
     රුවින් මා වුණත් ගැහැණියක
     වස්ත්‍රයෙන් මා වුණත් ගැහැණියක
     ස්වාමි දියණිය , මව් චරිතය
     පණ පොවන්නට නොහැකිය කිසිදින
     මා පතන ජීවිතයද නොයෙයි
     කිසිදා මා සොයා................

                                                      

                                                                                  ඩී.එම.කේ.දිල්රුක්ෂි දිසානායක

                                                     2018/06/16

සරසවි පෙම

                              සරසවි පෙම

                   

                                                  නොසිතු දිනෙක සසර පැතු පෙමින්
                                                           ගැටිනි සිත ඔබ හා මා මුහුනු පොතේ
                                                  රුව නොදුටින් සිතට සිත පෙම් කලා
                                                           අප ලොවට හොරින්
                                                  දිනක් උදාවිය ඔබ හා මා නෙත් හමුවිය      
                                                          දෙවැට මැදින්
                                                  ගැසිනි මා හද හමන සුළගක් මෙන්
                                                          දෙ ඇස් වලට කතා කියූ අප ඉදහිට
                                                  මුව සගවා ගතිමි,දැඩි විළිබර දැනුණු නෙතින්
                                                           ඔබ දුටු මා හද පෙම් බස් කීවා
                                                  හෝරා දින පසුකර අපි ළංවූවා සරසවි බිම
                                                           තල්වැට දිග ඔබෙ අතැගිලි,
                                                  මා අතැගිලි පැටෙලෙද්දී
                                                           සැදෑ සුළං හමාගියා කවටකම් කරමින්
                                                  අඹ සෙවනේ ඔබ උරමත හිස ඔබාගෙන
                                                           පෙම්කතා,රස කල අප හදවත්
                                                  කදුඵ,සිනහ මුසුකල කිරි බදුනක් වූවා
                                                           සසර ගමන පසුකර යන දිවි ගමනේ
                                                  එකම පැතුම ඔබ වූවා........

                                                                            

                 

                                                                             
                                                                                         

                                                                                                 

                                                                                  ඩී.එම.කේ.දිල්රුක්ෂි දිසානායක

                                                     2018/06/09

ගම්මැද්දේ සිරි

  ගම්මැද්දේ සිරි  

  සිසිල් සුළං හමා එද්දි
විහග රෑන් ගී ගයද්දි
     ළය කිතිකවනා පදවැල්
           මද පවනට මුසු වුනාදෝ.....

             

                                                                                               ඩී.එම.කේ.දිල්රුක්ෂි දිසානායක
                                                                                               2018.06.04